مصاحبه ای کوتاه با آقای محمد رضا شاه قلی زاده دانشجو معلم برتر سی وششمین جشنواره ملی قرآن و عترت در بخش طراحی نرم افزار

به نام خدا

لطفا خودتون رو معرفی کنید و بفرمایید در چه رشته ای در حال تحصیل هستید؟      

معرفی: محمدرضا شاه‌قلی‌زاده هستم نو معلم شهرستان نکا، دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ و فلسفه آموزش‌وپرورش دانشگاه شاهد و دانشجو معلم سابق پردیس شریعتی ساری.

فعالیت قرآنی خود رو از چه سنی آغاز کردید  و چه کسانی در این راه مشوق شما بودند؟

از همان دوران کودکی، زمانی که حدود 7 سال داشتم، با رایانه‌ای که در خانه داشتیم کار می‌کردم، در اوقات فراغتم به سراغ نرم‌افزارهایی مثل word, powerpoint, photoshop,…  می‌رفتم تا از نحوۀ کار با آن‌ها سر دربیاورم و بیشتر این نرم‌افزارها را به‌صورت خودجوش یاد گرفتم.

از طرفی دیگر مادر و پدرم سعی داشتند مرا در سایۀ قرآن و عترت تربیت کنند و درصدد این بودند که از همان سنین پایین با قرآن کریم انس بگیرم و در سایۀ  عروه‌الوثقی رشد کنم. به همین خاطر زمینه‌های لازم خوگیری با این چراغ هدایت بشری را برایم فراهم ساختند تا استعدادهای دینی و قرآنی‌ام شکوفا شود. به لطف معاونین پرورشی دوران دبستانم یعنی آقایان امری و محب زاده، توانستم این استعدادها را به منصۀ ظهور برسانم. از سوم ابتدایی در مسابقات قرآنی شهرستان شرکت کردم تا اینکه پای ثابت چنین جشنواره‌هایی شدم و در مقطع راهنمایی و حتی متوسطه که در دبیرستان تیزهوشان مشغول به تحصیل شدم، نیز به این حضور فعال استمرار بخشیدم. البته نمی‌توانم نقش پررنگ معاون پرورشی دبیرستان محل تحصیلم یعنی آقای اسحاقی فر را نادیده بگیرم. در دورانی که همه‌چیزمان به فراگیری دروس و نتایج آزمون‌های مختلف چهارگزینه‌ای گره‌خورده بود، او همچنان به دنبال تربیت و پرورشمان بود. کلاس‌های درسش، کلاس حفظ قرآن و درک مفاهیم آن، نگاهی متأملانه به نعمت‌های زندگی و کنترل هیجانات جوانی بوده است.

از کسب رتبه های خودتون برای ما صحبت بفرمایید.

صفحات دفتر زندگی‌ام ورق خورد تا اینکه در سال 96 در رشتۀ علوم تربیتی پردیس شریعتی ساری قبول شدم.  در دورۀ آموزش عالی نیز توانستم با کمک‌ها، پیگیری‌ها و تلاش‌های مجدانه سرکار خانم مؤمنیان، همان راهی را که از دبستان پی گرفته‌ام، ادامه دهم و در کنار فعالیت‌های فرهنگی و قرآنی، در جشنوارۀ قرآن و عترت دانشجویان شرکت کنم و در رشته‌هایی مثل مقاله‌نویسی و طراحی نرم‌افزار حائز کسب رتبه شوم.

این بار اما تنها اهداف شخصی مدنظرم نبود، تنها به کسب معنویات از این مسابقات و رتبۀ برتر نمی‌اندیشیدم بلکه به اهداف جمعی و دیگرانی که در سالیان آینده مسئولیت خطیر تعلیم و تربیتشان را عهده‌دار می‌شوم، فکر می‌کردم؛ به اینکه چطور می‌توانم به هدف والای انس دائمی آن‌ها با قرآن برسم.

با توجه به تحولات عصر حاضر و علایق روزافزون کودکان به کار با گوشی‌های هوشمند، رایانه و ... سعی کردم محتوای خشک کتاب درسی را به‌صورت یک نرم‌افزار طراحی و تولید کنم که در آنذ ‌هم بهترین نوع خوانش آیات درس وجود داشته باشد، هم پویانمایی‌های مربوط به داستان‌های قرآنی کتاب وجود داشته باشد و هم‌بازی‌های قرآنی تا با وارد شدن به دنیای کودکان، آن‌ها را به سمت مقصودی که در نظر دارم، با خودم همراه کنم.

نتیجۀ این ایده‌ها و تفکراتم شد درس‌افزار چراغ راه که با لطف و عنایت خداوند مورد استقبال قرار گرفته است.

سخن پایانی؟

کلام پایانی من چیزی جز فرمایشات رهبر حکیم انقلاب نیست. ایشان می‌فرمایند: 《قرآن کریم، ذکر است؛ یعنی به یاد آورنده است. ذکر هم طبیعتا وسیله‌ی ارتباط است. اگر می‌خواهیم با خدای رحمان ارتباط داشته باشیم، با خدای متعال سخن بگوییم و پای صحبت خالق مهربانمان بنشینیم راهش انس با این کتاب بلند آسمانی است.》

و چه ارتباطی بهتر از ارتباط با معبود و مقصود ما

...